Inmiddels heb ik het - voor nu in elk geval - voor elkaar en kan ik weer op de laptop mijn verhalen kwijt. Hieronder dus het volledige verhaal van onze eerste dag!
Het stond er echt zo duidelijk: geen huisdieren toegestaan. Daarover later.
De dag was goed begonnen. Zoals altijd leek het alsof we veel te veel spullen hadden, en ook zoals altijd paste het gewoon in de auto. Voor de eerste keer in onze nieuwe bolide, hoewel dat eigenlijk teveel eer is voor het verkapte vrachtwagentje waar we sinds januari eigenaar van zijn. Echt nieuw was het voor ons nu ook weer niet, hetzelfde model rijden we al vanaf het moment dat het op de markt kwam in 1998. Maar deze is wel voorzien van alle nieuwste toeters en bellen, qua veiligheid en qua rijplezier. De adaptieve cruise control zorgt ervoor dat je feitelijk alleen maar hoeft te sturen, remmen en gas geven doet hij vanzelf al naar gelang de situatie dat vraagt. Heel relaxt rijden dus.
Over de rit zelf valt niet veel te vertellen. Het was redelijk druk met vakantieverkeer in soorten en maten waarbij het opviel dat we meer sleurhutten zagen dan campers. Maar we konden vlot doorrijden, en tegen vier uur kwamen we aan bij het Landshotel Stützenmühle, even buiten Hassfurt. De dochters hadden deze accommodatie in februari ontdekt, en waren heel enthousiast. Geheel terecht, zo bleek. We hadden, op verzoek van de eigenaars, geboekt via Booking.com. Bij het boeken deed zich een bijzonder verschijnsel voor: via de app op mijn telefoon bleek boeken goedkoper dan via de website op mijn pc, maar nóg goedkoper werd het toen ik diezelfde website op mijn telefoon opende. Extra korting!, schreeuwde het scherm. Uiteindelijk waren we voor €95 klaar, inclusief ontbijt.
Na aanmelden nam de eigenaar ons mee naar binnen. Hij vertelde dat we een gratis upgrade kregen naar een kamer beneden, met terras. Grandioos! Een topplek was het. Fonkelnieuw, smaakvol ingericht en van alle gemakken voorzien. Enig minpuntje van dit paleisje waren de tegenwoordig zo trendy teksten overal op de muren, zoals 'Live every moment - Laugh every day - Love much'. Nou ja, smaken verschillen. Onze dochter kreeg ooit een bordje waarop stond 'Home is were the hart is', zoek de fouten 😁 Het heeft nog jaren ter lering ende vermaak in de wc gehangen.
Voor een hapje eten moesten we het wat verderop zoeken. We kwamen terecht in Königsberg, een verrassend authentiek dorpje dat zo te zien niet lang geleden helemaal gerestaureerd was. Echt een plaatje! Bij restaurant Herrenschenke werden we verwelkomd door een chagrijnige dame, die ons wegblafte van het overdekte terras en ons naar een tafeltje erachter, aan de parkeerplaats dirigeerde. Ik vroeg me af waarom het bordje met daarop een getekende hond en eronder de tekst 'Geen huisdieren!' niet op haar van toepassing was, maar goed. We zaten er prima, ondanks de hitte was het er aangenaam toeven in de schaduw. De mix van paddenstoelen op toast smaakte mij uitstekend en Bert hapte gelukzalig in een grote meelbal, ter plekke bekend staand als Semmelknödel. Gelukkig kon hij het wegspoelen met een grote pul donker bier (of zou daar die gelukzalige uitdrukking op zijn gezicht van komen?). En een aanvulling zijnerzijds: hij smulde van het kalfsvlees met cantharellen in roomsaus 😎
Er kwam een stel aangelopen met een klein dierenreismandje, een dekentje half erover heen. De hond, iets minder blafferig nu, wees hen het tafeltje achter ons. Wat zou er nou toch in dat mandje zitten? Een rat misschien, of een cavia? Helemaal niet nieuwsgierig draaide ik mijn hoofd om het maar te kunnen zien. Een parkietje! Zo tam dat hij rustig op de arm van zijn baasje zat, in afwachting van wat mogelijke broodkruimeltjes. Tja, daar heb je natuurlijk geen kind aan. Maar volgens de definitie valt het beestje wél onder het kopje 'huisdieren'. Zou het een probleem opleveren? Gelukkig vond de hond het ook totaal oninteressant, en terwijl zij de bediening van de vogelbaasjes voor haar rekening nam kon het tweepotertje gezellig om zich heen kijken.
Nadat we afgerekend hadden (€42 voor twee maaltijden, twee grote pullen bier en een halve liter citroenlimo, waar vind je dat nog tegenwoordig), reden we terug naar het hotel. We installeerden ons op ons eigen terras, met onze eigen witte wijn die in de koelbox heerlijk koud gebleven was. We keken uit over het land tot de zon onderging.
.jpg)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten