Dag 11 – woensdag 5 juli: Venetië

Als je met je ov-kaart in Nederland in de trein stapt, moet je eerst inchecken. Dat geldt hier ook. Je hebt dan wel een kaartje gekocht, maar altijd voor je de drijvende wachtkamer binnenstapt moet je je pasje voor de scanner houden. Tja, en dat was de Canadees (die van het pensioen) vergeten. Of, beter gezegd, hij dacht dat de aanschaf van een dagkaart voldoende was. Tot er controle kwam. Naast de €50 die hij en zijn vrouw voor de dagkaart hadden betaald kwam er nu nog datzelfde bedrag aan boete overheen. Hij liet aan de controleur zijn bonnetje zien, nog geen uur geleden gekocht, maar het mocht niet baten. ‘Ik doe gewoon mijn werk’, had de beste man gezegd. Zelf zijn we al die dagen trouwens maar één keer gecontroleerd.

Vandaag hadden we een rustdag. Na drie dagen op rij sjouwen in de hitte, hoe leuk ook, was het tijd voor een wasje, uitgebreid douchen en vooral een beetje lummelen en lezen. Dat was dus precies wat we deden. Aan het eind van de middag brachten we vast wat ordening aan in de kampeerspullen, morgenochtend vertrekken we vroeg naar Piëmont. Dwars door Italië, richting Franse grens. Dan moeten we deze fijne plek verlaten. Vooral het tentenveld is zo mooi, met allemaal verschillende grote bomen. We stonden onder witte esdoorns en enorme trompetbomen. Die laatste hebben hele grote bladeren en een dicht bladerdak, waardoor ze goed schaduw geven. We aten voor het laatst in het restaurantje. Bert nam er voor de derde keer de spaghetti carbonara die werkelijk uitstekend gemaakt was, zoals het hoort met ei in plaats van room. Ik sloot af met een simpele pizza, o zo lekker. Het toetje liet ik deze keer aan mij voorbij gaan maar Bert kon de merengue gevuld met vanillecrème echt niet laten staan. Met een halve liter witte wijn spoelden we alles weg en voor dit alles tikten we €30 af.

Morgen vroeg op en hopelijk droog inpakken. Ciao, La Serennisima!