Dag 14 – zaterdag 8 juli: Valle Maira

Er zijn inmiddels twee reacties geplaatst, kennelijk lukt dat nu (soms?) wel weer!

Italianen groeten niet. Ook al lopen ze vlak voor je tent langs, er kan geen lachje af. Het viel ons al op in Venetië en hier, waar uitsluitend Italianen staan nog veel meer. Zelfs als wij ze met een vriendelijk ‘buongiorno’ begroetten kwam er nog niets terug. Een jongeman in een piepklein groen tentje (die heb je hier veel, piepkleine groene tentjes) was al vier keer voorbij gelopen zonder ook maar een spier te vertrekken. Bij de vijfde keer probeerden wij het nog eens even met een vriendelijk knikje, à la Mr.John Reid, de Rijdende Rechter. Geen reactie. Opeens draaide hij zich om en zei ‘Goedemiddag!’ Huh? We moesten alle drie lachen. Er kwam zelfs ‘dank je wel’ achteraan en hiermee was onze stelling van niet-groetende Italianen onderuit gehaald.

Uit Nederland hadden we een doos eieren meegenomen waarvan er nu nog drie over waren. In de koelbox waren ze goed koud gebleven en vanmorgen aten we ze, hardgekookt, bij het ontbijt. Het brood van gisteren roosterden we op ons onovertroffen broodroosterplaatje dat je zo op je gaspit kunt zetten. Daarna gingen we op pad, naar de Col de Sampeyre. Zo’n 2300 meter hoog. Die gedachte hadden veel meer mensen, zo bleek onderweg. Zowel auto’s als fietsers bevolkten de weg naar boven. Het was een kwestie van flink toeteren op de smalle weggetjes, vlak voor elke bocht, om zo de kans op blik- of andere schade te vermijden. We werden er steeds bedrevener in, en na ongeveer honderd haarspeldbochten kwamen we boven. Het was er één grote bloemenzee, zo ontzettend mooi! Wel jammer dat de top zelf in de mist lag zodat we geen uitzicht hadden, maar we hadden al meer dan genoeg aan die verscheidenheid aan flora. We zagen onder andere adderwortel in grote hoeveelheden, harige ratelaar, berghuislook, steenanjers, wilde tijm, sneeuwgentiaan, nachtsilene, rotsereprijs, grootbloemige ganzerik (potentilla) en tolpis. Kenden wij al die soorten? Nee, niet allemaal, maar de app PlantNet hielp ons bij het determineren 😊. Als je in planten geïnteresseerd bent is die app beslist een aanrader. We liepen er een tijdje rond terwijl de fietsers een eind verderop aan het uithijgen waren van hun klim. Wandelaars waren er niet.

De weg naar beneden verliep wat vlotter, de meeste mensen waren alweer weg en we hoefden maar een paar keer uit te wijken. Omdat onze etensvoorraad zichtbaar was geslonken wilden we een supermarkt opzoeken. In Italië zijn die vaak lastig te vinden, zeker in afgelegen gebieden zoals hier maar ook rond Perugia moesten we indertijd, in 2018, veel moeite doen. Het was dus niet zo eenvoudig. Uiteindelijk vonden we er een op zo’n 30 minuten rijden. Dat wil zeggen, dat zou het normaal gesproken geweest zijn, ware het niet dat er een 40-kilometer autootje voor ons reed. Pas na een kilometer of vijftien lukte het ons hem in te halen. Smalle weg, veel bochten, dan heb je dat. In Dronero vonden we uiteindelijk een kleine supermarkt, zoiets als de Aldi maar dan in miniformaat. We haalden er vers fruit, sla, haricots vert, pancetta, een paar stukjes vlees, wijn en nog zo wat belangrijke zaken. Brood wilden we ook maar dat moesten we bij de bakker halen. Daarvoor liepen we het plaatsje wat verder in. Er was een voetgangersgebied waar je normaal gesproken drommen mensen zou verwachten, zeker op zaterdagmiddag, maar er was geen kip. Ook geen bakker trouwens. Bij de Spar, ook alweer een mini-uitvoering, kochten we iets dat leek op een Frans stokbrood. Teruglopend naar de auto kwamen we langs…een bakker. Te laat!

Bij de tent kookten we voor het eerst deze vakantie ons eigen maaltje. We hadden ernstige behoefte aan groenten, die hadden we niet veel gehad afgelopen tijd, en dus ging de 500 gram boontjes, met knoflook, erin als koek. Of beter gezegd, als boontjes. Zo lekker! We hadden ze eerst voorgekookt en na laten garen in de slaapzak zodat we op onze eenpitter het vlees konden bakken. Het was gewoonweg smullen geblazen.

Wijs geworden door de drukte van vandaag besloten we morgen, zondag, lekker bij de tent te blijven, misschien een wandelingetje in de buurt te maken, en dan de dag erna naar de Col de Preit te rijden. Het kampeerterrein werd intussen steeds voller vanwege het weekend, maar het was gewoon een gezellige drukte. Buona notte, zeiden onze medekampeerders (sommigen dan).

Col de Sampeyre: de top!

Bistorta officinalis Delarbre
(Adderwortel)

Harige Ratelaar

Silene nutans (Nachtsilene)

Sempervivum Montanum
(Berghuislook)

Veronica fruticans
 (Rotsereprijs)

)

Potentilla Grandiflora 
(Grootbloemige ganzerik)

Gentiana nivalis
( Sneeuwgentiaan)

Tolpis staticifolia

Dianthus pavonius Tausch
(Kleine steenanjer - in het midden)