Dag 22 – zondag 16 juli: Verclause

Eerst zetten de sopranen in, aarzelend. Dan komen de bassen erbij, gevolgd door alten en tenoren. Een prachtig concert. Uiteindelijk luisteren we naar het Hallelujah van Händel, geroerd door zoveel moois. En dat meerdere keren op een dag. Gratis en voor niks. Zo onverwachts als het begon eindigt het ook: opeens zijn alle cicades stil. Ongelofelijk.

Deze insecten, die niets met krekels van doen hebben, houden zich schuil op de schors van de bomen. Het is moeilijk om ze in beeld te krijgen, maar uiteindelijk is het ons toch gelukt. Met de camera van Bert zelfs haarscherp, met mijn mobiel toch ook nog redelijk. Het is eigenlijk een totaal oninteressant beestje om te zien, saai en kleurloos, in tegenstelling tot het geluid wat het produceert. Er zijn mensen die er gek van worden maar wij luisteren er juist met plezier naar.

Goed zoeken!

Vanwege de hitte, die deze dagen alleen maar toeneemt, besloten we de ochtend bij de tent te blijven en pas als het te warm werd in de auto (lees: airco) te stappen. We hadden een leuk tochtje uitgestippeld met behulp van de onvolprezen detailkaarten van Michelin. Daar kan geen navigatie tegenop. Op de kaart kun je precies zien welke wegen de moeite waard zijn qua omgeving en natuur, en zo kun je heel makkelijk een route uitzetten. De belangrijkste plaatsjes hebben we vervolgens genoteerd en die onderweg steeds opnieuw ingegeven op de navigatie. Voordeel daarvan was weer dat we onderweg niet de hele tijd op de kaart hoefden te kijken.

De tocht ging langs de wat kleinere Gorges de Arnayon, door naar Bourdeaux, Dieulefit en Montbrison naar Nyons, langs de Gorges de Eygues en toen terug naar Verclause. In Dieulefit was het groot feest. We hebben er even rondgelopen tussen de bric-à-brac, met medelijden kijkend naar de mensen achter hun kraampjes in de gloeiende zon die niet anders konden dan afwachten of iemand alsjeblieft, alsjeblieft iets van hun roestige gereedschap/oude vazen/antieke(not) lampfittingen wilde kopen. Wij hebben alles al, dus aan ons hadden ze niets.

Nu komen we al meer dan veertig jaar in Frankrijk, en deze streek was ons volkomen onbekend. Het was dus een verrassing om te zien hoe mooi en afwisselend het landschap hier was. Echt een aanrader! Ook volop wandelmogelijkheden, maar daar zagen wij vanaf. Je moet de goden niet verzoeken in deze temperaturen. In Nyons, een redelijk grote stad, was het gezellig druk met veel goed bezette terrassen, daar hebben we dus een tijdje gezeten om de vochtbalans op peil te brengen.

Terug bij de tent was het inmiddels aangenaam. We aten de andere helft van de merguez, die bleken gisteren toen we ze uitpakten zó groot te zijn dat we allebei aan twee genoeg hadden. Wederom aangevuld met gebakken tomaat, wortelsalade en brood een voortreffelijk, licht maaltje. Vakantie noemen ze dat, geloof ik.